Το μυστήριο της βαπτίσεως

Ως καλοί χριστιανοί, ξέρουμε ότι «ουκ επ’ άρτω και ύδατι ζήσωμεν» γι’ αυτό και την έχουμε πέσει σε ψαρονέφρια, μουσακάδες, σπληνάντερα, κοκορέτσια και σε όλα τα καλά του Αβραάμ και πάντων των Αγίων Πατέρων, βοήθεια μας…
Το αμνοερίφια, είναι γνωστό, συχνάζουν σε βουνά και κάμπους, ενίοτε και σε μαντριά, αντίθετα οι ιχθείς, την κάνουν σε θάλασσες, λίμνες και ποταμούς... Ο κ. Ευαγγελάτος και όσοι ασκούν το λειτούργημα της ενημέρωσης, ενώ έχουν αποφανθεί για «τρελές αγελάδες», ουδαμού πώποτε έχουν πει τι για τρελές τσιπούρες, με αποτέλεσμα οι ιχθείς να έχουν μεγάλη ζήτηση. Εκτός τούτου τους συνιστούν και οι διαιτολόγοι, ιδιαίτερα σε όσους πρέπει να επισκέπτονται γεφυροπλάστιγγα για να πληροφορηθούν το απόβαρο τους... Ακόμα υποστηρίζεται, από επιστήμονες κύρους, ότι οι ιχθείς σηκώνουν το I.Q., συμπεριλαμβανομένου και αυτό του ψηφοφόρου!!!
Ούτω η τιμή των αλιευμάτων ευρίσκεται ως χαρταετός στα ύψη!!! Οι ελευθέρας βοσκής και ιδιαίτερα οι ντόπιοι, αποτελούν blue chip στο χρηματιστήριο των γαστριμαργικών αξιών... Μάλιστα στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρονται περιστατικά σκοτοδίνης επί τω ακούσματι της τιμής ιχθύων ευγενούς καταγωγής και ποιότητος. Για παράδειγμα ο ιχθύς με την ονομασία σφυρίδα, ως λέγεται, οφείλει το όνομα της εις το σφύριγμα των ώτων μόλις πέσει η περί της τιμής λυπητερη!!! Εκτός τούτων υπάρχουν και ξενόγλωσσοι, αφικνούμενοι by air, από Αφρική, Ασία ή όπου αλιεύονται εντός του Πλανήτη… Για το πόπολο υπάρχει η ταπεινή μαρίδα και λοιποί υποβαθμισμένοι, όπως λέμε Βου Εκλογικής Περιφέρειας Αθηνών, ως και οι εγκλείστως σιτιζόμενοι, παναπεί ιχθυοτροφείου…

Ο Έλληνας, φημίζεται ότι στο τραπέζι του και στο κρεβάτι του, πρωτίστως, θέλει πάντα να έχει ό,τι καλύτερο διατίθεται εις την πιάτσα, πληρώνοντας όσο όσο… Έτσι, εξέχουσα θέση στις απολαύσεις του, κατέχει το φρέσκο πράμα, γενικώς… "Ρε, κάτι ψαρούκλες, νααα, με το συμπάθιο…» αφηγείται για τις εκτός έδρας φαγοποσίες, δίνοντας με τη βοήθεια αμφοτέρων των χειρών, το μέγεθος της ψαρούκλας... Πάντως μια βόλτα κατά Κεφαλονιά, που πήγαμε ντάλα καλοκαίρι, παρά το συνωστισμό στους δρόμους, ψαρικό δεν είδαμε, μετά πανδαισίας όμως κιαλάραμε, φρεσκότατες... camprio Ιταλιδούλες… Ήμαρτον Κύριε…

Ο Έλλην ψαράς αλιεύει ιχθείς, οι οποίοι δεν επαρκούν, ούτε με original θαύμα, εγγυημένο υπό του πατρός Παπατσάκαλου του Αου, του Παραθυρόφυλλου, να θρέψουν τα καραβάνια των μυρίων τους θερινούς μήνες, οι οποίοι θέλουν σώνει και καλά στο πιάτο τους φρέσκο ψάρι!!! Είναι όμως σωστό να απογοητεύεις ευλαβείς καλοφαγάδες, όταν μάλιστα πληρώνουν και με… πηλίκιο;;; Ποτέ. Προς τούτο, οι αλιείς αφού λάβουν τη σχετική άδεια από τον εφημέριο της περιοχής, προμηθεύονται κατεψυγμένους ιχθείς, παίρνουν τη βάρκα αχάραγο και τελούν μεσοπέλαγα, να μυρίσουν και θάλασσα, με όλους τους τύπους, το μυστήριο της βαπτίσεως... Αφού ολοκληρωθεί η τελετή τα ψαράδικα επιστρέφουν έμφορτα με τους… νεοφώτιστους, ενώ στην προκυμαία το πλήθος συγκεντρωμένο περιμένει την ψαριά… Δεν περισσεύει λέπι… Πρώτα οι ψαροταβέρνες και όσοι έχουν χοντρό πορτοφόλι και μετά ταύτα σύμπας ο λαός…

Συνήθως η ταπεινότητα μας, αν τύχει και παρακαθήσει για τον άμπακο, μετ’ άλλων καλοφαγάδων, σε κάποιο καταστήματα με τη επιγραφή «ψαροταβέρνα» και την τρομοκρατική ένδειξη «φρέσκο ψάρι», μόλις έλθει γεμάτος γλύκα ο γνωστός τύπος για την παραγγελία, έστω και αν ξινίζει, προτιμάμε, ένεκα μιας ανεξηγήτου διαστροφής, γεμιστά. Εκ των φρέσκων ιχθύων, προτιμάμε καλαμαράκια... κατεψυγμένα!!! Έτσι αποφεύγεις το εγκεφαλικό, όταν μετά τη φαγοποσία, ο τύπος μειδιώντας αναγγέλλει μετά υποκλίσεως «τετρακόσια εβδομήντα πέντε και τριάντα, παρακαλώ»!!! Ευρώ παρακαλώ!!! Και συμπληρώνει ευγενέστατος: «μείνατε ευχαριστημένοι»;;; Τώρα, τι του λες;;;

Τρώγοντας γεμιστά, άντε τα ευτελή καλαμαράκια, όταν επιστρέψουμε στην έδρα μας δεν υπάρχει απαγορευτικό να λέμε και του λόγου μας με «σεμνότητα και ταπεινότητα»… «Νααα, κάτι ψαρούκλες… Με το συμπάθιο»… Εξ άλλου και τα κατεψυγμένα ταπεινά καλαμαράκια και η βαφτισμένη σφυρίδα, το ίδιο… δρομολόγιο εκτελούν από την Αφρική μέχρι το στομάχι του ευτυχισμένου καταναλωτή!!! Διαφέρουν μόνο ως προς την τιμή και ως προς την ικανοποίηση αυτού που του πήραν το… κεφάλι, και χωρίς απόδειξη, ότι τα καλό πράμα πληρώνεται!!!…