Όταν η κυρία Κατίνα ερμηνεύει διατάξεις του Συντάγματος...

Το Σύνταγμα, στο Άρθρο 4 & 1, λέει: Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Στο Άρθρο 4 & 2, επίσης, λέει: Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα περί της ισότητας των Ελλήνων στην ενδοχώρια δημοκρατία αποτελεί το κείμενο που δημοσιεύτηκε στην Κ.Ε. της 30/10/2005. Παραθέτουμε τα κυριώτερα σημεία του κειμένου…
Τον Μάρτιο του 2005, σε εκδήλωση του Εγκληματολογικού Εργαστηρίου του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, στην Κομοτηνή, μίλησε, ως προσκεκλημένος, ο κ. Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. Μετά την εισήγησή του -με θέμα τα όρια, το ύφος και τα μέσα της έρευνας- ο καθηγητής της Νομικής Σχολής Ιωάννης Μπέκας ζήτησε το λόγο. Η παρέμβασή του αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον στο πλαίσιο του προβληματισμού για τα περίφημα «Εκτακτα Τηλεδικεία».

«Οταν η κ. Κατίνα, λέει ο κ. Ιωάννης Μπέκας, δίνει στο κομμωτήριο ιατρικές συμβουλές κάνοντας αντίστοιχες γνωματεύσεις, ένας καθηγητής ιατρικής δεν έχει κανένα λόγο να ασχοληθεί με το θέμα. Οταν, όμως, ο Καματερός μοιράζει το θαυματουργό νερό του που δήθεν θεραπεύει τον καρκίνο και ο κόσμος τρέχει να το πάρει, τότε ο καθηγητής αρχίζει να προβληματίζεται για το αν θα πρέπει να επέμβει και να διαφωτίσει τον κόσμο. Αν, τέλος, ο Καματερός και η Κατίνα επισκεφθούν την Ιατρική Σχολή για να μεταλαμπαδεύσουν τις απόψεις τους στους αυριανούς γιατρούς, τότε ο καθηγητής δεν έχει πλέον κανένα περιθώριο σιωπής, αλλά η παρέμβασή του είναι επιβεβλημένη.

Το κράτος δικαίου δεν ανέχεται ό,τι μπορεί να επιδιωχθεί τι με παράνομα μέσα. Ο νομοθέτης δεν ανέχεται το χτύπημα, το βασανισμό του τρομοκράτη για να ομολογήσει πού είναι η βόμβα που θα σκοτώσει σε λίγο 100 ανθρώπους: Το άρθρο 137Δ ΠΚ ρητά αποκλείει τη δικαιολόγηση των βασανιστηρίων για οποιοδήποτε όφελος. Προτιμά, αν δεν μπορούν να σωθούν οι 100 αλλιώς, να πεθάνουν, παρά να βασανιστεί ο δήμιός τους! Μας αρέσει, δεν μας αρέσει (κι εμένα μου αρέσει), έτσι θέλει ο νόμιμος νομοθέτης.

Το ίδιο, πολύ περισσότερο, ισχύει και για τις υποκλοπές συνομιλιών. Το πολυτιμότερο αγαθό της ελεύθερης, ιδιωτικής επικοινωνίας είναι, και ορθά είναι, απαραβίαστο. Το Γερμανικό Ακυρωτικό εύγλωττα περιγράφει τη ζοφερή, οργουελική πιθανότητα ο καθένας να φοβάται να μιλήσει, μήπως και αποτυπώσουν τη φωνή του παρά τη θέλησή του.

Ο αντίλογος των λαθρακουστών και των υποκλοπέων λέει:

Μα, αν δεν υποκλέψεις και δεν δουλέψεις με κρυφή κάμερα, πώς θα αποκαλύψεις τα σκάνδαλα; Ο νόμος το επιτρέπει αν υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον.
Ουδέν ψευδέστερο τούτου. Κατ' αρχήν το ίδιο το σύνταγμα, στο άρθρο 19 απαγορεύει την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, είτε ως καταγραφή, είτε ως χρήση του προϊόντος υποκλοπής. Μόνη περίπτωση, εφόσον πρόκειται για ιδιαίτερα σοβαρά αδικήματα, νόμιμης υποκλοπής είναι εκείνη που προβλέπει ο ν. 2225/94, όπου όμως διατάσσεται από δικαστήριο. Πουθενά δεν αναφέρεται το δημόσιο συμφέρον.

- Αρα ιδιώτης ουδέποτε νομιμοποιείται να υποκλέπτει συνομιλία, ούτε να την χρησιμοποιεί. Ετσι, αυτός που κάνει την υποκλοπή, όπως και αυτός που τον έβαλε να την κάνει, τιμωρείται από το άρ. 370Α § 142 ΠΚ με φυλάκιση 1-5 ετών.

Και η χρήση των προϊόντων υποκλοπής τιμωρείται με ποινή 1-5 ετών φυλάκισης στην § 3 του ίδιου άρθρου.

Εστω όμως ότι το προϊόν της υποκλοπής έφτασε στα χέρια του δημοσιογράφου, χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος.

- Πράγματι μέχρι το 2003 το άρ. 370Α § 4 ΠΚ ανέφερε μεταξύ των λόγων δικαιολογημένης χρήσης και την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Δυστυχώς για τους δημοσιογράφους, η § 4 έχει τροποποιηθεί και πλέον το περιβόητο δημόσιο συμφέρον δεν αναφέρεται καθόλου.

Οπως και να έχει, η §4 οπωσδήποτε συγκρούεται με το άρ. 19 συντ. και, ως αντισυνταγματική, δεν πρέπει να εφαρμόζεται.

Τέλος και ο ΚΠΔ (άρ. 177 § 2) απαγορεύει στους δικαστές να λάβουν υπόψη τους τέτοια παράνομα μέσα, παρά μόνο κατ' εξαίρεση και εφόσον πρόκειται για κακούργημα που απειλεί ισόβια.
Συνεπώς, η κοινοποίηση των προϊόντων υποκλοπής στα δικαστήρια ελάχιστα ωφελεί, αφού ούτε η απάτη, ούτε η δωροδοκία, ούτε το ξέπλυμα κ.λπ. δεν τιμωρούνται με ισόβια.
Συμπέρασμα, η τέλεση υποκλοπής και η χρήση προϊόντων της από δημοσιογράφο ουδέποτε δικαιολογείτα».

Αυτό σημαίνει ότι απαγορεύεται, ως ο νόμος ορίζει, η υποκλοπή τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και η χρήση κρυφής κάμερας με ή χωρίς δημόσιο συμφέρον…

Πάρ’ αυτά κάθε βράδυ στα Δελτία γίνεται της ειμαρμένης. Υποκλοπές ( Σ. Σ. Οι υποκλοπές από τη φυλή των δημοσιογράφων επιτρέπονται, απαγορεύονται και καταδικάζονται από τους ίδιους τους δημοσιογράφους οι υποκλοπές από Αμερικάνους, Μυστικές Υπηρεσίες, Εταιρείες Τηλεφωνίας, Πράκτορες και λοιπούς… Πλάκα έχουμε… ) , κρυφές κάμερες, τηλεδικεία, φόρα παρτίδα… Υπό τα όμματα της πολιτικής εξουσίας, της δικαστικής, των ανεξάρτητων αρχών και την απάθεια όλων ημών των καναπεδάτων...
Δηλαδή είναι προσωπικό δεδομένο να δηλώσεις στην ταυτότητα Χ.Ο. και δεν είναι όταν ο κύριος δημοσιογράφος παίρνει μια κάμερα και μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα σου, επικαλούμενος την υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος;;; Και ποιος εν τέλει ορίζει το δημόσιο συμφέρον;;; Ο νόμος ή ο εκάστοτε "κλειδαρότρυπας";;; Έλεος!!!...

Και γιατί τόσο πρακτοριλίκι;;; Τους κόφτει η κοινωνία ή η AGB;
Μήπως όσο σηκώνεται η τηλεθέαση, τόσο το Κανάλι παίρνει πιο πολλές διαφημίσεις;;;
Μήπως όσο πιο πολλές διαφημίσεις, τόσο περισσότερο ζεστό χρήμα;;;
Μήπως όσο περισσότερο ζεστό χρήμα, τόσο περισσότερα απαιτεί Ο Ρομπέν Δημοσιογράφος , ο καθάρων την κοινωνία, έναντι τιμήματος μέχρι και 200.000 το μήνα ευρώ, έξω η εφορία;;;

Ήμαρτον Κύριε, αλλά για την... Μποτσουάνα σου, δεν υπάρχει σωστικό…