Δεν θα μάθεις...
Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο σ’ αγαπώ…
Κι έδυσε πάλι το καλοκαίρι και τα πουλιά τράβηξαν το δρόμο του νότου
Οι αναμνήσεις σαν τη βουή της πόλης μένουν ζωντανές
Τα μάτια σου υγρά , τα χέρια σου νωπές αγκαλιές
Και εσύ πολύ μικρή για να πιστέψεις ότι είσαι ο κόσμος όλος…
Κι’ εγώ πώς να σε χορτάσω….
αναρτήθηκε από το χρήστη ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ @ 10/19/2007 01:43:00 μ.μ.
2 σχόλια
2 σχόλια:
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΙΓΑΝΕΣ ΒΡΟΧΕΣ ΡΑΓΔΑΙΑ ΧΑΛΑΖΙΑ ΠΕΡΝΑΝ ΔΑΡΜΕΝΕΣ ΟΙ ΣΤΕΡΙΕΣ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ ΠΟΥ ΜΕΛΑΝΙΑΖΕΙ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ Μ ΑΓΡΙΕΜΕΝΑ ΚΥΜΑΤΑ ΒΟΥΤΑΝΕ ΟΙ ΛΟΦΟΙ ΣΤΑ ΠΗΧΤΑ ΜΑΣΤΑΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΑΝΕΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΩΡΑ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΣΤΙΣ ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ
Μήπως να αποσυρθεί το συγκεκριμένο κομμάτι;
Δεν ταιριάζει με τίποτα απολύτως.
Ε.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα