Να την χαίρεστε τη δημοκρατία σας....

Πικρή γεύση
Toυ Ι. Κ. Πρετεντέρη

ΧΘΕΣ το απόγευµα (ώρα Ελλάδος) ο Ντοµινίκ Στρος-Καν επανεµφανίστηκε σε κάποιο δικαστήριο της Νέας Υόρκης και έµαθε από ένα σώµα ενόρκων µε ποιες κατηγορίες παραπέµπεται.

ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι ... ένας σηµαντικός άνθρωπος εκρατείτο εδώ και έξι µέρες σε κρατητήρια και φυλακές χωρίς να ήταν κατηγορούµενος.

ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι ένας σηµαντικός άνθρωπος υπέστη µια άνευ προηγουµένου διαπόµπευση µε τις χειροπέδες και τα συναφή χωρίς να είναι καν βέβαιο ότι θα του απαγγελθούν τελικά κατηγορίες.

ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι η ανωτέρω διαδικασία δεν έχει ιδιαίτερη σχέση µε αυτό που στην Ευρώπη ονοµάζουµε «σύστηµα απονοµής δικαιοσύνης».

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ, θα µου πείτε. Ενα αγγλοσαξονικό σύστηµα ακραίου ηθικού συντηρητισµού, το οποίο αντιλαµβάνεται τη ζωή ως µια θεόπνευστη πορεία αρετής και τη δικαιοσύνη ως παραδειγµατισµό για όσους ξεστρατίζουν.Ο εγκληµατίας είναι ταυτοχρόνως και αµαρτωλός.

ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ τον (πρώην) γενικό διευθυντή του ∆ΝΤ σαν ένα κοινό πρεζόνιτου Χάρλεµ, η δικαστίνακαι ο εισαγγελέας του Νότιου Μανχάταν δείχνουν στο τηλεοπτικό ακροατήριο ότι δεν χαµπαρίζουν από τίποταείτε προσάγεται ενώπιόν τουςο γενικός διευθυντής του ∆ΝΤ είτε το πρεζόνι του Χάρλεµ.Το πιάσαµε το υπονοούµενο.

ΥΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ, η ∆ικαιοσύνη δεν είναι µια διαδικασία ανεπηρέαστης εφαρµογής του νόµου αλλά ένα σύστηµα έκφρασης και εκπροσώπησης ενός λαϊκού περί δικαίου αίσθηµα. «We, the people...».

ΚΑΠΟΤΕ Ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ είχε αναρωτηθεί: «Ποιο είναι το µεγαλύτερο προτέρηµα της αµερικανικής δηµοκρατίας; Οτι ο οιοσδήποτε µπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Και ποιοείναι το µεγαλύτερο µειονέκτηµα;Οτι ο οιοσδήποτεµπορεί να γίνειπρόεδρος των ΗΠΑ». Ή εισαγγελέας του Νότιου Μανχάταν, θα µπορούσα να προσθέσω.

ΘΑ ∆ΟΥΜΕ αν ο Στρος-Καν θα καταδικαστεί και στη δίκη που κάποια στιγµή θα ακολουθήσει...

ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, όµως, το ίδιο σύστηµα δικαιοσύνης που θα τον κρίνει τον έχει ήδη κηρύξει ένοχο. Τόσο αµετάκλητα που σε κάνει να εύχεσαι να αποδειχθεί η ενοχή του: δεν τολµάςνα διανοηθείς µια τέτοια µεταχείριση για έναν αθώο.

ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, το έγκληµα που του αποδίδεται είναι αποτρόπαιο – όσο κι η µεταχείριση που του επιφυλάχθηκε. Μόνο που ακόµη κι ο χειρότερος εγκληµατίαςδικαιούται συνθήκες αξιοπρέπειας. Και η προσωπική αξιοπρέπεια δεν µπαίνει στη ζυγαριά µε κριτήρια λαϊκού θεάµατος.

ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, λοιπόν, αυτή η ιστορία αφήνει µια πικρή γεύση στο στόµα. Αυτή η δηµόσια, ταχεία και απροσωπόληπτη απονοµή δικαιοσύνης προκαλεί ενδεχοµένως θαυµασµό. Αλλά και φόβο.